در سفر اخیر “دکتر سعید جلیلی”  به دزفول بمناسبت ۴خرداد ، گفتگویی کوتاه با ایشان داشتیم در خصوص مولفه های اصلی مقاومت مردم دزفول و خاطرات ایشان از دوران حضور خود در دزفول که مختصری از آن را ذیلاً می آوریم

 “دکتر سعید جلیلی” در گفتگو با خبرنگار ما درخصوص حضور خود در دوران دفاع مقدس در دزفول می گوید:

اگربخواهیم به آن زمان برگردیم ، از نگاه بنده به عنوان یک نیروی ساده ی بسیجی ، حقیقتاً دزفول در میان دیگر شهرها ویژگی خاصی داشت ،بسیارارزشمند بود و هنوز در خاطر دارم که هرگاه از خیابان روبروی حرم سبزقبا رد می شدیم فضای حاکم بر شهر اصلاً مشابه فضای شهری که در نزدیکی منطقه ی جنگیست نبود . مثل یک شهر عادی بر آن زندگی جاری بود و ؛ یک فضای شور ونشاط وصف ناشدنی، از طرفی نوع توجه و استقبالی که نسبت به رزمندگان درشهر می شد ،اینها خیلی ارزشمند بود . من هرگاه وارد دزفول می شدم احساس می کردم که به شهر خود بازگشته ام . اینجا تنها شهری بود که هرگاه رزمندگان از کنار مغازه ها رد می شدند صاحب مغازه تلفن را در اختیارشان می گذاشت و می گفت بیا تماس بگیر. هنوز طعم آب هویچ بستنی دزفول که در آن زمان می خوردیم را به یاد دارم .این همبستگی بین جبهه و پشت جبهه کاملاً ظهور و بروز داشت

ایشان در ادامه با اشاره به دوران دانشجویی خود و برخی هم دانشگاهی های دزفولی شهیدش، همچون شهید “حمید محمود نژاد” و شهید اهل قلم “سید مهدی حیاتی رکنی”  می گوید :

همه ی شهدای ما عزیزند ولی چند نفر از دوستان اهل دزفول ما؛  قبل از شهادت نیز برایم انسانهایی برجسته بودند و با اینکه تقریباً همسن بودیم به خاطر شخصیت بزرگ آنان ،آدم احساس می کرد که چه قدر در برابرشان کوچک است.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در پاسخ به سوال خبرنگار ما در خصوص نقش محوری روحانیت در مقاومت و پایداری مردم دزفول می افزاید :

از دیگر موارد ارزشمند در دزفول حضور آیت الله قاضی بود.  پیر مردی هشتاد و چند ساله که همچون کوه و بدون ذره ای واهمه و در آن شرایط حساس جنگ ؛ نماز جمعه را با صلابت اقامه می کرد وصد البته که از کنار آنها به سادگی نمی توان گذشت که اینها گواهانی هستند بر آنچه ما باید انجام می داده ایم .

“نماینده مقام معظم رهبری در شورای امنیت ملی ” در پاسخ به سوالی مبنی بر نظر ایشان  در خصوص رکن اصلی پایداری مردم دزفول می گوید : در اروپا حتی اگر یک (ترقه )منفجر شود تا مدتها همه نگرانند که چه شده !!! در شهری مثل دزفول ۱۷۶ موشک ۳ تا ۱۲ متری اصابت می کند و مردم روز به روز همچون فولاد مقائم تر می شوند. شهر با جبهه بسیار متفاوت است ؛ صحنه جبهه میدان نبرد است ولی شهر جای زن و کودک ،پیرمرد و پیرزن و بچه است زمانی انسان خود می جنگد و زمانی با زن و فرزند همزمان می جنگد اینها با هم بسیار متفاوت است ،کیفیت و جنسش چیز دیگری است، همچون حادثه ی کربلا می ماند .

ایشان ادامه می دهد : در دزفول نیز چنین است :زن ، کودک ۶ ماهه ،جوان ۱۶ ساله ، بیست ساله ،موشک که می خورد در محله های مسکونی می خورد ،موشک که به پادگان سپاه نمی خورد به خانه و محله های مسکونی اصابت می کرد و بعد مردم همچنان ایستادند . اینها عظمت های بزرگیست و کوتاهی های امثال من که نتوانستیم حق آنها را ادا کنیم .  !!

“جلیلی “در پاسخ به خبرنگار ما درخصوص عملکرد غیر قابل دفاع رسانه ملی در خصوص به تصویر کشیدن این حماسه آفرینی ها می گوید :

بعضی فیلم های غربی را که نگاه کنیم ؛  اصلاً قابل قیاس با حماسه های مردم ما نیست می بینید که چقدر فیلم می سازند از واقعه های کوچک ،حتی بعضی از آنها داستانند برای آنها سریال و فیلم درست می کنند . هرکدام از واقعه های دفاع مقدس ما چقدر ظرفیت کار هنری و …دارد؛ که به جهان نشان دهیم  .

رئیس سابق شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران به عنوان سخن پایانی بیان می دارد : ما میوه و ثمره ی مقاومت را امروز در دزفول دیده ایم ، این پایداری چه بذری داشته ؟آیا تفکر مادی یا امانیسم بوده ؟ اینجاست که باید آن شجره ی طیبه را پیدا کرد و دید که کدام درخت است که این ثمرات را می دهد .

که البته آن شجره قرآن است و آموزه های دینی و اهل بیت(علیهم السلام) ماست ، این حماسه آفرینی ها نشان می دهد که به مدد علمای بزرگ در این سرزمین خوب بذر پاشیده شده ،از شیخ اعظم انصاری تا آیت الله قاضی ،اینها کار کرده اند .این باغ ؛ باغبانانی دلسوز داشته که برای آن زحمت کشیده است